Om meteen met de deur in huis te vallen: tot augustus 2021 had ik nog nooit wat met film gedaan en was al mijn kennis over fotografie opgedaan met digitaal spul. Sterker nog, ik vond analoge fotografen over het algemeen maar vreemde pretentieuze stoffige personen, want waarom werken met zo’n inferieur systeem als je de meest leipe digitale systemen tot je beschikking hebt? Al dat gekut met fotorolletjes, ontwikkelen, digitaliseren, niet weten hoe je foto’s eruit komen… niks voor mij. Tot augustus 2021 dus, want toen kreeg ik van mijn schoonvader een oude stoffige leren koffer, onder het mom van ‘ik heb nog wel iets voor jou‘. Als je Pulp Fiction hebt gezien, denk dan even aan het moment waarop Vincent Vega de koffer in de keuken open doet en een gouden gloed zijn gezicht verlicht. “Yeah, we happy…“. Dat was een beetje mijn reactie, want voor mij stond een koffer met onder andere een Minolta X-700 en een hoop lenzen en accessoires.
Holy. Shit.
Iets met life en lemons, dus eigenlijk direct besloten een rolletje te scoren bij de HEMA, want als je zo’n camera toegereikt krijgt dan moet je er als creatieveling ook wel minstens één keer gebruik van maken en vanaf dat moment is er een vuurtje gaan branden, en dat vuurtje is langzaam uit gaan breiden.
Het is niet mijn doel mensen te overtuigen of te laten zien hoeveel kennis ik wel niet heb over deze materie (lees: heel weinig). Ik zal ook nog verreweg het meest mijn digitale Sony A7ii gebruiken voor mijn foto’s, al gebruik ik die camera wel in combinatie met Minolta-glas. Geen autofocus voor deze fotograaf! Maar dat dus. Dit blog laat eigenlijk vooral zien hoe ik als voornamelijk digitale fotograaf de reis door de wereld van analoge fotografie ervaar, en dan specifiek de 35mm-tak. Van nieuwe ervaringen, reparaties en verse foto’s tot nieuwe camera’s en how-to’s. Allemaal door de ogen van iemand die het allemaal voor het eerst meemaakt.
Wil je contact met me opnemen?